Alle häbbt wi Klumpen
In Üfte is et Tradition – drüm häbbt wi Klumpen an.
Wie singt en Leed van olle Tied, no hört uh dat es an.
De Klumpenkärmis is vorbie, dor gingt ok klipp un klapp
No sing wi’t uh, wie’t früher waßt, in Klumpen un up platt:
Refrain:
Alle häbbt wi Klumpen,
spitzen oder stumpen,
Klumen met un ohne Leer,
wat häbbt wi vör’n Pleser.
Vor Joahrn waßt, do gingen wi met Klumpen in de Stadt,
un ok as Kinder in de School, dor proten wi noch platt.
Vader säg, no hör es Moder, wat waßt dat früher schön,
do häbbt wi alle Klumpen an, un de wern so bequem.
Refrain…
Wölln Sundags wi spazeren goahn, inn’n Buss un üm dat Feld,
dann henn’n wi alle Klumpen an, vör Schoh hat Vader kenn Geld.
Um wassen wi ok noch so arm, dat döt us vandage nicht leed,
de Föte henn’n wi puschke warm, drüm singt wi dat Klumenlied.
Refrain…
Tot Fußball spöllen warn de ok god, up’n Hoff un öwerall,
dann was allwer ne Schiewe kapott, up enmol gofft ne Knall.
Vader kamm dann vör de Dör un sog us all da stohn,
wat is dat doch allwer’n Malheur, et heff wer nümmes dohn.
Refrain…
Tot melken in den deepen Stall hör’n Klumpen ok dorto,
i kennt jo all, i wet jo wall, dat ging doch nich met Schoh.
Un satt de Katte bi de Melk, schmett ick öhrn Klumpen no,
dann was de Katte te bedurn, i möt mi ok verstohn.
Refrain…
No is vorbie met klipp un klapp, inne Köcke un up de Dääl,
de Klumpen stoht no up das Schapp met Blömkes rot un gääl.
Dor wert’se ehrt un nich mehr schürt met Sand un Sepe brun
un drögt ok nich mehr achtert Hus up Moders Lattentun.
